Malował dużo i często, co wynikało z jego zainteresowań oraz wykształcenia na odpowiednim kierunku - Witold Pruszkowski (1846-1896) studiował na malarskim wydziale Akademii w Monachium. Jego nauczycielem później został Jan Matejko, kiedy Pruszkowski przeprowadził się do Krakowa i dołączył do tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych. Jeszcze jedną osobą, która pomogła mu kształcić się malarsko, był Tadeusz Gorecki. Lata młodości upłynęły więc malarzowi na pogłębianiu wiedzy, co z pewnością opłaciło mu się i przydało później. Jego malarstwo od początku było specyficzne, choć nie unikał typowych scen rodzajowych i portretów, wykonując bardzo często i chętnie również pejzaże.
Każdy z jego obrazów wyróżniał się nie tematyką, ale sposobem przenoszenia wizji na płótno - Pruszkowski uwielbiał łączyć na jednym obrazie motywy realistyczne i fantastyczne, było w jego twórczości dużo melancholii typowej dla okresu romantyzmu, dużo subtelności i smutnych, lekkich barw. Używał z powodzeniem farb olejnych oraz pasteli. Ważniejsze dzieła tego malarza to na przykład "Scena powstańcza", "Eloe", "Zaduszki", "Nimfy wodne". Można łatwo rozpoznać autora obrazu analizując sposób pociągania pędzlem oraz kolorystykę płótna.